Orontes (obecnie arab. Nahr al-Asi, tur. Asi) – rzeka przepływająca przez
Liban
,
Syrię
i
Turcję
. Długość – 540 km (niektóre źródła podają 400 km). Najważniejsze dopływy – Kara Su i Odi Meidani. Nad Orontesem leżą między innymi
Hims
,
Hama
i
Antiochia Syryjska
, a u ujścia - portowe miasto
Samandağ
. Rzeka nie jest żeglowna ani spławna.
Dolina Orontesu od starożytności stanowi korytarz komunikacyjny między
Azją Mniejszą
a
Egiptem
. Rzeka wypływa w górach
Liban
, w dolinie
Bekaa
, niedaleko
Baalbeku
i płynie na północ doliną między górami Liban i
Antyliban
. W początkowym biegu stanowi granicę między Syrią a Libanem. Na odcinku syryjskim wody Orontesu są intensywnie wykorzystywane do nawadniania. Niedaleko Himsu rzeka tworzy sztuczne jezioro Homs, istniejące od starożytności. W
Hamie
od starożytności działają norie – olbrzymie (do 20 m średnicy) drewniane koła, napędzane przez prąd rzeki, które czerpią wodę do akweduktów doprowadzających ją na pola. Za Hamą Orontes przepływa przez żyzną dolinę al-Ghab, stanowiącą niegdyś moczary. Biegnąc na północ rzeka napotyka barierę wzgórz Dżisr al-Hadid, przed którą zatacza obszerny łuk na zachód, przecina obecną granicę syryjsko-turecką i wkracza na równinę Antiochii. Rzeka opływa dzisiejszą
Antiochię
od północy, gdzie przyjmuje dopływy
Afrin
i Kara Su. Dawniej na tym odcinku Orontes tworzył Jezioro Antiocheńskie, obecnie osuszone. Za Antiochią rzeka zmienia kierunek na południowo-zachodni i wpada do
Morza Śródziemnego
na terenie tureckiej prowincji
Hatay
. U ujścia Orontesu od starożytności istnieje port - w czasach
Seleucydów
i
Rzymu
miasto Seleucja Pieria, obecnie, kilka kilometrów na północ od jego lokalizacji, miasto
Samandağ
.
Podziału wód Orontesu dotyczy umowa między Syrią a Libanem z 20 września
1994
, mocą której zużycie wód przez Liban zostało ograniczone, natomiast Syria zobowiązała się do finansowania ewentualnej melioracji rzeki na terenie Libanu.
Linki zewnętrzne