Ellen Wilkinson |
Data i miejsce urodzenia | 8 października 1891
Manchester
|
Data i miejsce śmierci | 6 lutego 1947
Londyn
|
Minister edukacji |
Okres urzędowania | od 1945 do 1947 |
Przynależność polityczna |
Partia Pracy
|
Poprzednik | Richard Law |
Następca |
George Tomlinson
|
Ellen Cicely Wilkinson (ur.
8 października
1891
w
Manchesterze
, zm.
6 lutego
1947
w
Londynie
), brytyjska polityk, członkini
Partii Pracy
, minister w pierwszym rządzie
Clementa Attlee
.
Urodziła się w dzielnicy Ardwick jako córka metodystów Richarda Wilkinsona (pracownika w fabryce tekstyliów) oraz Ellen Wood. Naukę rozpoczęła w Ardwick School. W
1910
r. rozpoczęła studia na Uniwersytecie Manchesteru na kierunku historia. W
1907
r. wstąpiła do Niezależnej Partii Pracy. Na studiach była członkiem University Socialist Federation, Fabian Society oraz National Union of Women's Suffrage Societies. W
1920
r. należała do grona założycieli Komunistycznej Partii Wielkiej Brytanii, ale opuściła ją na początku
1924
r. W
1923
r. została wybrana do rady miejskiej Manchesteru.
W
1924
r. została wybrana do
Izby Gmin
z okręgu
Middlesbrough East
. W parlamencie otrzymała przydomek "Czerwona Ellen" (Red Ellen), zarówno z powodu poglądów politycznych, jak i koloru włosów. W
1929
r. został parlamentarnym sekretarzem w Ministerstwie Zdrowia w drugim rządzie
Ramsaya MacDonalda
. W
1931
r., po powstaniu rządu koalicyjnego, przeszła do opozycji. W tym samym roku utraciła miejsce w parlamencie po wyborach powszechnych. Do Izby Gmin powróciła w
1935
r., tym razem jako reprezentantka okręgu
Jarrow
. W
1936
r. zorganizowała marsz bezrobotnych z tego
miasta
w celu złożenia petycji do parlamentu.
Związana była z lewym skrzydełem Partii Pracy. Brała udział z zakładaniu magazynu Tribune oraz organizowała pomoc dla
Brygad Międzynarodowych
podczas
hiszpańskiej wojny domowej
. Sama również odwiedziła
Hiszpanię
. W rządzie wojennym
Churchilla
została początkowo parlamentarnym sekretarzem w Ministerstwie Emerytur, a następnie objęła analogiczne stanowisko w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
Po wyborczym zwycięstwie Partii Pracy w
1945
r. została drugą kobietą-ministrem w historii Wielkiej Brytanii, otrzymując tekę ministra edukacji. W
1946
r. doprowadziła do przyjęcia przez parlament School Milk Act, który przyznawał prawo do darmowego mleka brytyjskim uczniom.
Zmarła podczas sprawowania urzędu w
1947
r. w londyńskim szpitalu św. Marii.
Publikacje
- The Workers History of the Great Strike,
1927
, razem z Frankiem Horrabinem i Raymondem Postgate'em
- Clash,
1929
- Peeps at Politicians,
1931
- The Terror in Germany,
1933
- The Division Bell Mystery,
1932
, powieść
- Why War?,
1934
, razem z Edwardem Conze'em
- Why Fascism?,
1934
, razem z Edwardem Conze'em
- The Town That Was Murdered,
1939
Linki zewnętrzne