Daniel Naborowski
Daniel NaborowskiDaniel Naborowski (ur. w
1573
w
Krakowie
, zm. w
1640
w
Wilnie
) – polski poeta
barokowy
, dyplomata i tłumacz, wyznawca
kalwinizmu
. Daniel Naborowski godził w swojej poezji wartości sprzeczne:
renesansową
pochwałę rozsądku i życia statecznego z przekonaniem o marności świata i nieuchronnym przemijaniu wszelkich zjawisk. Jego twórczość to świadectwo harmonii sprzeczności, obecnych zarówno w życiu ludzkim, jak i w całym dziele stworzenia. Studiował w
Wittenberdze
(
1590
-
1593
),
Bazylei
(studia medyczne ukończył w
1595
),
Orleanie
(prawo),
Strasburgu
(kontynuacja studiów prawniczych od
1596
) i
Padwie
(w
1602
), gdzie pobierał prywatne nauki
mechaniki
u
Galileusza
[1]. W czasie
studiów w Strasburgu
nauczał języków obcych
Janusza Radziwiłła
, a w
1602
został jego sekretarzem. U jego boku wziął udział w
rokoszu Zebrzydowskiego
[1]. W
1610
podróżował po Europie (zwiedził
Niemcy
,
Szwajcarię
,
Anglię
,
Francję
,
Włochy
), brał udział w misjach dyplomatycznych księcia. Rolę sekretarza pełnił do śmierci księcia Janusza w
1620
. W tym samym roku Naborowski ożenił się. W
1633
został mianowany marszałkiem
hetmana polnego litewskiego
Krzysztofa Radziwiłła
. Będąc kalwinem umacniał czynnie wyznawaną przez siebie religię na Litwie[2]. W
1637
uzyskał posadę
sędziego grodzkiego
w
Wilnie
. Podczas
studiów w Bazylei
ogłosił dwie rozprawy napisane w języku łacińskim: De temperamentis (1593) i De venenis (1594). Pierwszym znanym wierszem poety jest wpisany
4 maja
1593 do pamiętnika Daniela Cramera łaciński utwór[3]. Pozostałe wiersze Naborowskiego to: - Błąd ludzki,
- Cień przypisany Ks. Ks. J.M. Januszowi Radziwiłłowi, podczaszemu naonczas W. Ks. L. A. 1607,
- Cnota grunt wszytkiemu,
- Do Jego Książęcej Mości Pana... Janusza Radziwiłła Pana Mego Miłościwego,
- Do Najjaśniejszego Władysława Zygmunta...,
- In Werki solatium,
- Krótkość żywota,
- Kur na krzcinach oddany małemu wielkiej nadzieje Radziwiłłowi...,
- Malina,
- Marność,
- Na toż,
- Pieśń ad imitationem Horatiuszowej ody "Beatus ille, qui procul negotiis",
- Róża przypisana na kolędzie Księciu Imci Krzysztofowi Radziwiłłowi,
- Treny na śmierć Księcia Radziwiłła, kasztelana wileńskiego,
- Tryumf Miłości. Poema Franciszka Petrarki,
- Votum,
a także zbiory wierszy: - Naeniae a diversis scriptae in Exequias Illustrissimi Principis Dni Janussi Radivili, wydrukowany w miejscowości
Lubcz
nad Niemnem (1621),
-
Lacrumae Danielis Naborovi
... (siedem utworów łacińskich), drukarnia Konrada Waldkircha[4].
Daniel Naborowski był także tłumaczem: Triumfu miłości
Petrarki
, Triumfu wiary
du Bartasa
, Descriptio gentium
Sarbiewskiego
i Pieśni Lobwassera[5]. Przypisy- ↑ 1,0 1,1 Czesław Hernas: Barok. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 267. .
- ↑ Czesław Hernas: Literatura baroku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 302. .
- ↑
Daniel Naborowski - biografia
(
pol.
). [dostęp 27 maja 2009].
- ↑ Maciej Włodarski: Nowo odkryte wiersze łacińskie Daniela Naborowskiego. W: Łacińska poezja w dawnej Polsce. Warszawa: Instytut Badań Literackich, 1995, s. 196. .
- ↑
Charakterystyka twórczości Daniela Naborowskiego
(
pol.
). [dostęp 27 maja 2009].
Inne hasła zawierające informacje o "Daniel Naborowski":
Samuel Pepys
...
1731
...
Zwierzyna płowa
...
1908
...
Przypadki Robinsona Kruzoe
...
1932
...
1969
...
Majuskuła
...
Sestyna
...
Archiwum Polskiego Rocka
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Daniel Naborowski":
028. Ekologia – zależności między organizmami i środowiskiem (plansza 23)
...
48. Główne kierunki polskiej polityki zagranicznej (plansza 12)
...
Antyk judajski - mądrość Biblii (plansza 14)
...
|