Demetrios Poliorketes (
gr.
Δημήτριος Πολιορκητής), „ten, który oblega miasta” (
337 p.n.e.
–
283 p.n.e.
) – syn
Antygonosa Jednookiego Macedońskiego
, według
Plutarcha
jeden z najwybitniejszych wodzów w historii świata antycznego, wynalazca nowych maszyn oblężniczych.
Od 24 roku życia toczył nieustanne wojny niemal ze wszystkimi narodami mieszkającymi nad wschodnim
Morzem Śródziemnym
. W roku
312 p.n.e.
, po zwycięstwie nad Killasem, wodzem
Ptolemeusza
, zajął
Babilon
. W roku
307 p.n.e.
zdobył
Ateny
, witany przez ludność miasta jako oswobodziciel. Zmusił do ucieczki
Demetriusza z Faleronu
. Już w następnym roku powrócił do
Azji
, gdzie odebrał
Ptolemeuszom
cały
Cypr
, za co otrzymał od ojca tytuł królewski. W latach
304
-
303 p.n.e.
miała miejsce wyprawa grecka, podczas której wpadły w ręce Demetriosa
Sykion
,
Korynt
,
Argos
,
Achaja
i
Arkadia
, a
Kassander
po raz drugi został wygnany z Grecji. Wezwany przez ojca, Demetrios pośpieszył do Azji, gdzie trwały przygotowania do walnej rozprawy
diadochów
pod
Ipsos
. Bitwa zakończyła się dla Demetriosa i jego ojca całkowitą klęską (Antygonos Jednooki zginął), zresztą w dużym stopniu z winy Demetriosa. Wskutek tej bitwy utracił Ateny, utrzymał się jednak w
Syrii
.
W roku
294 p.n.e.
zdobył ponownie Ateny, pomimo że burza morska zniszczyła mu całą flotę. W tymże roku został królem
Macedonii
, lecz stracił wszystkie posiadłości azjatyckie. Nastąpił cały szereg wojen w
Grecji
, o rozmaitym przebiegu. W roku
288 p.n.e.
Demetrios zaczął wielkie przygotowania do odzyskania wschodu. Sprowokowało to napad floty egipskiej (czyli
ptolemejskiej
) na
Cyklady
i atak
Pyrrusa
, króla
Epiru
na Macedonię, którą Demetrios stracił ostatecznie, gdy jego własna armia przeszła na stronę Pyrrusa. Po nieudanej próbie ponownego zawładnięcia Atenami, którym przyszedł na pomoc król Epiru, przeprawił się do
Azji Mniejszej
, zdobył
Milet
i
Sardes
, lecz opuszczony raz jeszcze przez swoje wojska, dostał się w roku
285 p.n.e.
do niewoli
Seleukosa
i umarł w
Apamei
nad
Orontem
jako jeniec.
Ironiczny przydomek Poliorketes nadali mu
Rodyjczycy
po nieudanym oblężeniu ich miasta przez Demetriusza w latach
305
-
304 p.n.e.
Demetrios słynął z miłości do wszelkich uciech życia, szczególnie wina i kobiecych wdzięków. "Powiadają, że raz, porwany jedną ze swoich przygód miłosnych, zawiadomił ojca, że jest chory. Gdy ojciec wchodził do pałacu syna, spotkał młodą osobę ładnej powierzchowności, która spieszyła się ukryć. Wszedłszy do izby chorego, Antygonos przysiadł koło niego i zaczął badać jego puls. Puls był zabójczo normalny. - Gorączka mnie opuściła - objaśnił Demetrios. - Wiem - odpowiedział stary Cyklop z chytrym uśmiechem - przed chwilą się z nią spotkałem."[1]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Zieliński T.: Rzeczpospolita Rzymska, Katowice 1989, s. 178