Elżbieta Jagiellonka (ur.
13 listopada
1482
na
Litwie
, zm.
16 lutego
1517
w
Legnicy
) - polska królewna, księżniczka litewska, księżna legnicka. Była najmłodszą córką
Kazimierza IV Jagiellończyka
. W latach
1505
-
1509
o jej rękę starał się
Bogdan III Ślepy
, hospodar mołdawski, jednak m.in. ze względu na sprzeciw Elżbiety do małżeństwa nie doszło. W listopadzie
1515
roku poślubiła
Fryderyka II
, księcia legnickiego.
Była trzynastym i ostatnim dzieckiem
Kazimierza IV Jagiellończyka
, króla Polski i wielkiego księcia litewskiego, i jego żony
Elżbiety Rakuszanki
, księżniczki austriackiej, królewny niemieckiej, czeskiej i węgierskiej.
Elżbieta była mocno związana z matką; po śmierci ojca stale przebywała u jej boku. W
1495
roku wraz z matką i swoją siostrą Barbarą odwiedziła na Litwie swojego brata Aleksandra i jego żonę Helenę.
W
1496
roku Jan Cycero, elektor brandenburski, rozpoczął starania o rękę Elżbiety dla swojego dwunastoletniego syna Joachima.
W
1504
król
Aleksander Jagiellończyk
przyznał jej zaopatrzenie dożywotnie, zabezpieczone na
Łęczycy
,
Radomiu
i
Przedczu
.
12 września
1515
w
Krakowie
,
biskup wrocławski
Jan Thurzo
, w imieniu księcia legnickiego
Fryderyka II
podpisał układ małżeński. Ślub odbył się we
Wrocławiu
25 listopada
1515
.
Elżbieta została pochowana w kościele kartuzów w Legnicy. W 1548 roku jej zwłoki zostały przeniesione do innej legnickiej świątyni - kościoła św. Jana.
Bibliografia
- Wdowiszewski Z., Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, AVALON, Kraków 2005, s. 132-137
- Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, AVALON, Kraków 2007, s. 208-209