Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną. Erynie
ErynieErynie (także Eumenidy[1][2],
gr.
Ἐρινύες Erinýes, gr. Εὐμενίδες Eumenídes, „życzliwe”,
łac.
Furiae, Dirae) – boginie i uosobienia
zemsty
(kary, gniewu) za wszelką nieprawość[3] oraz wyrzutów sumienia w
mitologii greckiej
. Należały do najstarszych bóstw panteonu greckiego[1]. Zrodziły się ze spadłej na
Gaję
(Ziemia) krwi okaleczonego
Uranosa
(Niebo)[1][4]. Zamieszkiwały
Ereb
(Ciemności Podziemia)[1][5]. Ich
rzymskimi
odpowiedniczkami były
furie
[6][7]. Ponieważ nie należało wymieniać ich imion, nazywano je również Eumenides („Łaskawymi”)[8], Semnaj („Czcigodnymi”)[9] lub Araj („Klątwami”)[10]. W
sztuce starożytnej Grecji
najczęściej przedstawiano je jako uskrzydlone[1] staruchy z wężami zamiast włosów[1] i przekrwionymi oczami[4]. W rękach trzymały pochodnie[1][4] lub żmije[4], bądź też bicze[1] nabijane ćwiekami z brązu[5]. Były trzy erynie: -
Alekto
– (gr. Ἀληκτώ Alēktṓ) – niestrudzona
-
Tyzyfone
– (gr. Τισιφόνη Tisiphónē) – mścicielka, wymierzająca karę (szczególnie prześladowała zabójców)
-
Megajra
– (gr. Μέγαιρα Mégaira) – wroga, zawistna
Zadaniem erynii było wysłuchiwanie skarg wnoszonych przez śmiertelników na młodzież obrażającą starszych, na dzieci odnoszące się źle do rodziców, na niegościnnych gospodarzy, na właścicieli domów i radnych miejskich, którzy niewłaściwie odnosili się do petentów, przede wszystkim jednak na zabójców. Stanowiły one personifikacje wyrzutów sumienia po złamaniu
tabu
– początkowo tylko tabu obrazy, nieposłuszeństwa albo przemocy stosowanej wobec matki[5]. Według
Ajschylosa
Orestes
ścigany przez erynie za matkobójstwo decyduje się poddać sądowi
Pallas Ateny
, która uwalnia go od winy, a erynie ustają w pogoni za nim otrzymując przydomek „Łaskawych” (eumenid) – bóstw opiekuńczych Ateńczyków. Przypisy- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 90. . Cytat: „Erynie – także Eumenidy (to znaczy życzliwe – epitet pochlebny miał na celu odwrócenie od siebie ich gniewu, który mógł zostać wywołany przez wymówienie właściwego ich imienia)”.
- ↑
Eumenides
(
ang.
). W: Greek myth index [on-line]. 2007. [dostęp 2010-06-30].
- ↑ wykroczenie, występek
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3
Vojtech Zamarovský
: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 122. . (
słow.
)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Robert Graves, przeł. Henryk Krzeczkowski: Mity greckie. Warszawa: PIW, 1967, ss. 707; s. 121.
- ↑ Pierre Grimal,
op. cit.
, s. 107.
- ↑
Erinnyes
(
ang.
). W: Greek myth index [on-line]. 2007. [dostęp 2010-06-30].
- ↑
Ajschylos
, Eumenidy, passim
- ↑
Pauzaniasz
, Wędrówka po Helladzie, 1.28.6
- ↑ Ajschylos, Ofiarnice, w. 406
Bibliografia-
Ajschylos
, przeł. Zygmunt Węclewski: Ofiarnice. Kraków: Zielona Sowa, 2004, s. 69. .
- Marek
Krajewski
: Erynie. Kraków: Wydawnictwo ZNAK, 2010, s. 276. .
- Jonathan
Littell
, przeł. Magdalena Kamińska-Maurugeon: Łaskawe. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2008, s. 1038. .
Inne hasła zawierające informacje o "Erynie":
Uranos
...
Nyks
...
Tytani
...
Erynie
Klitajmestra
budząca Erynie – fragment greckiego malowidła wazowego w
stylu czerwonofigurowym
na
kraterze
z ...
Meliady
...
Klitajmestra
Klitajmestra i Erynie, krater czerwonofigurowy z IV w. p.n.e.Klitajmestra (także Klitemnestra, Klitemestra,
gr.
Κλυταιμήστρα ...
Bolesław Barbacki
których tematyka nawiązywała do tradycji powstań narodowych – „Ostatni Rzymianie”, „Powrót Legionów”, „Erynie”.W latach
1910
-
1914
Barbacki studiował w krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych
, w klasie ...
Orestes (mitologia)
...
Tyzyfone
...
Alekto
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Erynie":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|