Gérard de Ridefort (zm.
4 października
1189
), wielki mistrz zakonu
templariuszy
w latach
1185
-1189.
Pochodził z
Flandrii
. W
1173
przybył do
Ziemi Świętej
jako świecki rycerz-pielgrzym. Przystał na służbę do hrabiego
Rajmunda z Trypolisu
, który obiecał mu pomóc zdobyć rękę bogatej wdowy. Rajmund przyrzeczenia nie dotrzymał, a Gerard porzucił u niego służbę i zapadł na zdrowiu.
Leczony przez templariuszy, po wyzdrowieniu wstąpił do ich zakonu, jednocześnie stając się zaciekłym wrogiem hrabiego Rajmunda. W
1183
był już
seneszalem
zakonu. Został wybrany wielkim mistrzem w wyniku intryg. Brał udział w zamachu stanu we wrześniu
1186
, który wyniósł na tron jerozolimski
Gwidona z Lusignan
. Był przedstawicielem grupy najbardziej nieprzejednanych wrogów
islamu
.
Chcąc pokrzyżować plany Rajmunda dążącego do pokoju z
Saladynem
, doprowadził do
bitwy u źródła Cresson
, która skończyła się klęską wojsk chrześcijańskich. Następnie, namawiając króla jerozolimskiego Gwidona do stoczenia bitwy z Saladynem w niesprzyjających dla Franków warunkach, wbrew radom Rajmunda, przyczynił się do klęski w
bitwie pod Hittin
, co stało się początkiem końca Królestwa Jerozolimskiego. Tam też dostał się do niewoli. Uwolniony we wrześniu
1187
w zamian za zamek templariuszy w Gazie. Po uwolnieniu kierował osobiście udaną obroną Tortosy (obecnie
Tartus
), ostatniej twierdzy templariuszy w
Syrii
.
Zginął podczas oblężenia
Akki
4 października
1189
. Gerard de Ridefort miał być jakoby również Wielkim Mistrzem
Zakonu Syjonu
w latach
1184
-
1188
.