Xianfeng (ur.
17 lipca
1831
, zm.
22 sierpnia
1861
) - ósmy
cesarz
Chin z dynastii
Qing
od
1850
do
1861
roku. Był synem cesarza
Daoguanga
i jego
konkubiny
, cesarzowej Xiao Quan Cheng. W
1855
roku poślubił swoją nałożnicę Jehonalę, znaną później jako
Cixi
. Jego jedynym potomkiem był następny cesarz
Tongzhi
.
Jego imię panowania ("Powszechny pokój") nie przystawało do realiów ery Xianfenga.
Wielka Brytania
i
Francja
kontynuowały naciski na rozszerzenie handlu, w szczególności na legalizację handlu
opium
, które doprowadziły do
pierwszej wojny opiumowej
za panowania jego ojca. Osłabione cesarstwo cierpiało z powodu wzrastającego przeludnienia (pośredni skutek edyktu
Kangxi
) i zachodniej konkurencji ekonomicznej. Słaba i skorumpowana administracja nie była w stanie zapanować nad niezadowoleniem społecznym, co doprowadziło do szeregu rebelii.
Najpoważniejszym było
powstanie tajpingów
(
1851
-
1864
), ideologicznie czerpiące z chrześcijaństwa zmieszanego ze starożytnymi ideałami sprawiedliwego społeczeństwa oraz z sentymentów antymandżurskich. Niestłumione w zarodku, w ciągu piętnastu lat zrujnowało całkowicie centralne Chiny i powodując śmierć ok. 20 mln ludzi. Wojska
chorągwiane
okazały się zupełnie nieskuteczne i powstanie udało się stłumić głównie dzięki oddziałom zorganizowanym i wyszkolonym przez energicznych dowódców lokalnych jak
Zeng Guofan
,
Li Hongzhang
i
Zuo Zongtang
oraz pomocy zachodniej. Równocześnie północ pustoszyły bandy
Nian
(
1851
–
1868
), a na południu wybuchły powstania muzułmańskie (
1856
–
1873
).
Choć dynastia nie upadła, została jednak bardzo poważnie osłabiona.
II wojna opiumowa
, przegrana i zakończona nierównoprawnym traktatem tianjińskim, dała szersze przywileje państwom zachodnim, ukazując światu słabość Cesarstwa. Świadomość tej słabości była impulsem do zapoczątkowania tzw. ruchu samoumocnienia za panowania następnych cesarzy.