K2 (Czogori, Lambha Pahar, Dapsang, Kechu, Mount Godwin-Austen, 8611 m
n.p.m.
) – najwyższy szczyt
Karakorum
, drugi co do wysokości (po
Mount Everest
) szczyt Ziemi. Znajduje się na granicy
Chin
i
Pakistanu
.
Zbudowany ze skał krystalicznych, głównie
gnejsów
i
granitów
. W
1856
Brytyjczyk T. G. Montgomerie z indyjskiego urzędu mierniczego dokonał pomiaru szczytu, nazywając go K2 i oznaczając jako drugi na liście 35 szczytów
Karakorum
. Zgodnie z polityką Indyjskiego Urzędu Mierniczego starano się nazywać szczyty zgodnie z ich lokalnymi nazwami. Jednakże, ze względu na wyjątkowe odosobnienie K2 nie posiadał lokalnej nazwy. Szczyt nie był widoczny ani z najbliższej wioski na północ od niego ani też od najbliższej wioski na południe. Szczyt widoczny jest z lodowca
Baltoro
tam jednak bardzo rzadko zapuszczali się mieszkańcy pobliskich osad ludzkich. Ze względu na brak rozpowszechnionej lokalnej nazwy oraz w związku z upowszechnianiem się nazwy K2 przyjęto ją jako oficjalną.
Kontrowersyjna przynależność terytorialna K2
K2 znajduje się pod administracją
pakistańską
i wchodzi w skład regionu
Baltoro
. Ponieważ jednak przylega bezpośrednio do granicy z
Chinami
, wciąż dochodzi do sporów pomiędzy Pakistanem a jego potężnym północnym sąsiadem. Jeszcze ostrzejszą formę przybrał konflikt z
Indiami
, które wciąż zgłaszają pretensje do całego
Kaszmiru
, a więc i Baltoro, uważając się tym samym również za administratora K2.
Legenda K2
Uważany za jeden z najtrudniejszych
ośmiotysięczników
do zdobycia. K2 jest tak niebezpieczny przede wszystkim dlatego, że trudności techniczne (
wspinaczkowe
) w drodze na wierzchołek znajdują się bardzo wysoko, w okolicy 8000 metrów. Wielu
himalaistów
poniosło
śmierć
, próbując zmierzyć się z K2. To jeden z pięciu ostatnich ośmiotysięczników, którego nie udało się zdobyć zimą.
Najbliższy K2 międzynarodowy
port lotniczy
znajduje się w stolicy Pakistanu
Islamabadzie
. Stąd niewielkimi samochodami terenowymi można dotrzeć do
Gilgit
lub Skardu.
Zdobywcy
K2 w lipcu 2006 – widok od południa
Pierwszy raz zdobyty
31 lipca
1954
przez wyprawę
włoską
dowodzoną przez
Ardito Desio
, na szczycie stanęli
Achille Compagnoni
i
Lino Lacedelli
.
Pierwszym polskim wejściem na K2 było wejście
Wandy Rutkiewicz
23 czerwca
1986
roku.
Polskie ślady na K2
Wanda Rutkiewicz
była pierwszą kobietą, która stanęła na szczycie K2 (1986 r.). W
1976
ekspedycja prowadzona przez
Janusza Kurczaba
nie korzystała z pomocy tragarzy wysokościowych. Ekspedycja ta niemal zdobyła tę górę, wycofując się 200 m poniżej szczytu. Polacy wytyczyli lub dokończyli cztery z dziewięciu dróg wiodących na szczyt, w tym drogę nazywaną Magiczną Linią oraz Polską drogę. Ta ostatnia została wytyczona przez
Jerzego Kukuczkę
i
Tadeusza Piotrowskiego
na południowej ścianie K2. W czasie schodzenia drogą klasyczną spadł w przepaść i zginął Piotrowski. Na K2 zginęli też:
Halina Krüger-Syrokomska
i
Wojciech Wróż
. U podnóża K2 pochowana jest
Dobrosława Miodowicz-Wolf
, która zmarła podczas schodzenia po nieudanym ataku szczytowym w tragicznym sezonie 1986. Za pomoc koledze w trakcie wyprawy na K2
Piotr Pustelnik
otrzymał nagrodę Fair Play
Polskiego Komitetu Olimpijskiego
.
W zimie 2002/2003 po północnej stronie góry działała Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 kierowana przez
Krzysztofa Wielickiego
, w której skład weszło również czterech alpinistów z Gruzji, Kazachstanu i Uzbekistanu. Bazę główną na lodowcu Qogir założono 29 grudnia 2002. W ciągu 2 miesięcy działalności rozpięto kilka kilometrów lin poręczowych i założono cztery obozy, najwyższy na 7650 m n.p.m. rozbili
Piotr Morawski
i
Denis Urubko
. Atak szczytowy uniemożliwiły huraganowe wiatry.
Polscy zdobywcy:
Wypadki
W sezonie
1986
, w
katastrofie na K2
, zginęło 13 osób. Był to najtragiczniejszy sezon w historii zdobywania tej góry.
W sezonie
2008
zejście olbrzymiej lawiny spowodowało serię zdarzeń, w której zginęło jedenastu
himalaistów
[1]. Trzech Koreańczyków, dwóch Nepalczyków, dwóch Pakistańczyków, Serb, Irlandczyk, Norweg i Francuz zginęło w drodze ze szczytu. Przyczyną tragedii było oderwanie się wielkiego bloku lodowego w
żlebie
zwanym "Bottleneck" (Szyjka butelki), który wywołał lawinę.
Przypisy
Linki zewnętrzne