Demokracja Liberalna (
fr.
Démocratie libérale, DL) –
francuska
liberalna
partia polityczna, działająca w latach 1997-2002.
Ugrupowanie powstało na skutek przekształcenia Partii Republikańskiej (Parti républicain), działającej w ramach federacyjnej
Unii na rzecz Demokracji Francuskiej
. Na jej czele stanął były minister,
Alain Madelin
, pełniący funkcję przewodniczącego republikanów.
16 maja 1998 liberałowie zadecydowali o wystąpieniu z UDF. Grupa kwestionujących tę decyzję działaczy powołała wówczas własne ugrupowanie pod nazwą Biegun Niezależnych Republikanów i Liberałów (Pôle républicain indépendant et libéral), która kontynuowała współpracę z centrystami. Demokracja Liberalna powołała w
Zgromadzeniu Narodowym
własny, 30-osobowy, klub parlamentarny, w trakcie kadencji dołączyło do niego kilkunastu kolejnych posłów. Rok później wzięła udział w wyborach do
Parlamentu Europejskiego
w ramach wspólnej listy ze
Zgromadzeniem na rzecz Republiki
. Uzyskała cztery mandaty eurodeputowanych, którzy przystąpili do frakcji
Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów
.
Alain Madelin zdecydował się wystartować w
wyborach prezydenckich w 2002
. Jednak ponad 30 deputowanych już przed pierwszą turą podpisało apel wzywający do poparcia ubiegającego się o reelekcję
Jacques'a Chiraca
. Lider DL w głosowaniu otrzymał 3,91% głosów. Demokracja Liberalna przystąpiła następnie do Unii na rzecz Większości Prezydenckiej, z ramienia której startowała w wyborach parlamentarnych w czerwcu tego samego roku. Wcześniej, w maju 2002, jej przedstawiciel,
Jean-Pierre Raffarin
, stanął na czele nowego rządu.
21 września 2002 konwencja krajowa partii zdecydowała o jej rozwiązaniu i akcesie do nowo utworzonej
Unii na rzecz Ruchu Ludowego
.
Zobacz też
Źródła