Pierre Mignard, Autoportret, 1670
Madonna z winogronami, 1640
Pierre Mignard znany też jako Le Romain (ur.
7 listopada
1612
w
Troyes
, zm.
30 maja
1695
w
Paryżu
) – malarz
francuski
, dyrektor
Académie Royale de Peinture et de Sculpture
.
Życie
Uczył się początkowo w Troyes i
Fontainebleau
, później u Jeana Bouchera w
Bourges
, a w 1633 został uczniem
Simona Voueta
. W latach 1635-1657 przebywał we
Włoszech
, gdzie znalazł się pod wpływem malarzy z kręgu
Nicolas Poussina
. Poznał w tym czasie dzieła
Annibale Carracciego
i malarstwo weneckie, które miało wpływ na jego twórczość w czasie całej kariery artystycznej. Podczas pobytu w Italii artysta malował głównie obrazy
religijne
, najczęściej przedstawienia Madonny.
Po powrocie do Paryża artysta został malarzem dworskim, zajmował się malarstwem dekoracyjnym, wykonał na zlecenie
Anny Austriaczki
malowidła ścienne w Wersalu i pałacu w
Saint-Cloud
, oraz wspólnie z Charlesem Dufresnoyem
iluzjonistyczne
freski w kopule
kościoła Val-de-Grâce w Paryżu
. Malował też obrazy o tematyce religijnej i alegorycznej, największe uznanie zdobył jednak jako
portrecista
, stworzył m.in. liczne podobizny
Ludwika XIV
i jego dworzan. Największym konkurentem malarza był
Charles Le Brun
.
Po śmierci Le Bruna w 1690 roku Mignard przejął po nim kilka prominentnych stanowisk, został pierwszym malarzem królewskim, dyrektorem Académie Royale de Peinture et de Sculpture oraz Manufacture des Gobelins, był też generalnym kustoszem królewskich zbiorów sztuki. Zmarł w 1695 roku, gdy przygotowywał się do wykonania dekoracji w Pałacu Inwalidów w Paryżu.
Dwaj synowie Pierre`a Mignarda, Pierre II i Paul również byli malarzami. Malarstwem religijnym i portretowym zajmował się także brat artysty, Nicolas Mignard (1606-1668) znany pod przydomkiem d`Avignon.
Twórczość
Pierre Mignard jest uważany za przedstawiciela tradycyjnego,
akademickiego
kierunku w XVII-wiecznym malarstwie francuskim. Na jego twórczość największy wpływ mieli malarze włoscy, szczególnie Wenecjanie, od których artysta przejął charakterystyczną kolorystykę. Krytycy dopatrują się też licznych źródeł jego inspiracji u
Rubensa
. Obecnie najbardziej cenione są liczne portrety Mignarda, które nie nosząc piętna akademizmu, swoją lekkością i świeżością zapowiadają malarstwo
rokokowe
.
Od nazwiska artysty powstał termin Les Mignaredes, oznaczający pełne wdzięku i delikatności przedstawienie Madonny z Dzieciątkiem.
Nazwiskiem malarza nazwano jedną z
planetoid
,
12898 Mignard
.
Wybrane prace
- Portret Krystyny z Komorowskich Wielopolskiej,
Muzeum Narodowe w Kielcach
,
- Ludwik XIV pod Maastricht, 1673
- Perseusz i Andromeda, 1679,
Luwr
,
- Święty Jan Chrzciciel, 1688,
Prado
,
- Namiot Dariusza, 1689,
Ermitaż
,
- Markiza de Seinelay jako Tetyda, 1691,
- Portret Louisy de Kéroualle, księżnej Portsmouth,
National Portrait Gallery
,
Bibliografia
- Andrzej. Dulewicz: Słownik sztuki francuskiej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 277. .
- Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 442. .
- Leksykon malarstwa od A do Z. Warszawa: Muza S.A., 1996, ss. 493-494. .
Linki zewnętrzne