Prawo rodzinne - wyspecjalizowany dział
prawa cywilnego
regulujący stosunki prawne w
rodzinie
zarówno niemajątkowe i majątkowe, jej istnienie i funkcjonowanie, stosunki wewnątrz rodziny jak i z osobami trzecimi.
W
Polsce
kwestie związane z prawem rodzinnym reguluje
Kodeks rodzinny i opiekuńczy
,
Kodeks cywilny
i ustawy szczegółowe. Źródłem prawa rodzinnego w ustawodawstwie polskim jest Kodeks rodzinny i opiekuńczy, który powstał
25 lutego
1964
r. i był od tego czasu wielokrotnie zmieniany, ostatnio w
2010
roku. Kodeks ten stanowi niejako uzupełnienie przepisów
Kodeksu cywilnego
, mimo że materia którą reguluje została zawarta w odrębnym akcie prawnym.
Własną regulację praw rodzinnych zawiera również
Traktat konstytucyjny UE
, gdzie w rozdziale II zawarte zostało prawo do założenia rodziny i zawarcia małżeństwa, zakaz dyskryminacji, różnorodność kulturową, religijną i językową, równouprawnienie kobiet i mężczyzn, prawa dziecka, ochrona życia rodzinnego i zawodowego i tym samym prawa te zostały w sposób znaczący rozwinięte, także z punktu widzenia teorii praw człowieka.
Podstawowe pojęcia związane z prawem rodzinnym to:
Prawo rodzinne (rozwój historyczny)
- Państwo zaczęło ingerować w stosunki rodzinne w XVIII wieku.
- Kodeks Napoleona nie mówił o władzy rodzicielskiej, ale o ojcowskiej.
- Ojciec miał prawo karcenia domowego (ius castigandi) - dopiero od XIX w. wprowadzono sankcje przeciw nadużywaniu karcenia dzieci.
- Dopiero
ABGB
, a szerzej
BGB
umożliwiały dziecku prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.
Bibliografia
- Jerzy Strzebińczyk, Prawo rodzinne, Kantor Wydawniczy Zakamycze 2003,
Linki zewnętrzne
Zobacz też: