Łęk oporowy albo łęk przyporowy – element
systemu przyporowego
. Zadaniem łęku przyporowego jest przejęcie
sił
ukośnych (sił parcia) ze
sklepienia
nad
nawą główną
i przekazania ich na zewnętrzne
przypory
. Łęki oporowe wykonywano najczęściej z kamienia,
cegła
nie była materiałem wystarczająco trwałym przy wpływach warunków atmosferycznych i małym przekroju konstrukcji. Do dnia dzisiejszego zachowały się nieliczne łęki oporowe wykonane z cegły, zwykle te o małej rozpiętości. Łęk oporowy zastosowano po raz pierwszy w
1140
r. w
bazylice Saint Denis
pod
Paryżem
.
Wiatr na Ziemi nie może wiać szybciej niż 520 km/h, jest to spowodowane siłami, które wpływają na cząsteczki powietrza (m .in. przyciąganie, tarcie, różnice ciśnień powietrza).