Podstawową myślą Epikura było, że do szczęścia wystarcza brak cierpienia, bowiem już brak cierpienia odczuwamy jako przyjemność. Człowiekowi jest z natury dobrze, byle tylko nie unieszczęśliwiały go cierpienia Naturalny stan człowieka, gdy nic dobrego i nic złego go nie spotyka, jest stanem przyjemnym. Sam proces życia, samo życie jest radością. Jest to radość wrodzona, o którą nie potrzebujemy zabiegać, gdyż nosimy ją w sobie. Jako wrodzona, jest niezawodna. Niech tylko ciało będzie zdrowe i dusza spokojna, a życie będzie rozkoszą.
Najistotniejszym punktem epikureizmu było złączenie hedonizmu z kultem życia. Życie jest dobrem, i to jedynym, jakie naprawdę jest nam dane na własność.