Lekcja: "˝Wokulski kocha to, co go niszczy˝ - ˝Lalka˝ Bolesława Prusa"
W roku 1962 Jean Fabre, historyk literatury i komparatysta francuski, pisze artykuł na temat walorów kompozycyjnych powieści Bolesława Prusa pod tytułem „Lalka”
„(…) jedynie powieść, jednocząca siłę poematu, teatr i akt stanu cywilnego, i nie wiadomo, co więcej tu podziwiać – złożoność sztuki czy genialną prostotę wyników. Rozbieżne oświetlenia i zbieżne losy, krzyżowanie się wątków, zakłócenia w toku opowiadania, przestawiona chronologia, antycypacje i nawroty narracyjne, częściowe i sprzeczne ujawnianie tajemnic, polifonia, wymowa gestu i przedmiotu, marzenia senne, dobrodziejstwa pamięci, polaryzacja i modyfikacja świadomości – spośród tych odkryć, jakie od czasów Marcela Prousta i André Gide’a poczyniła nie bez pedanterii refleksja towarzysząca twórczości powieściowej, spośród tych odkryć niewiele jest takich, których by przynajmniej częściowo nie wyprzedził ten najbardziej przestarzały z artystówi najnowocześniejszychz powieściopisarzy, niektóre z nich doprowadził do najbardziej poetycznych rezultatów”.
(H. Markiewicz „Lalka” Bolesława Prusa. Rozprawa wstępna oraz antologia materiałów o genezie i recepcji utworu, Warszawa 1967, s. 308)