Ogromne posiadłości ziemskie senatorów, nazywa się latyfundiami, rozwijały się one głównie w III wieku, wykorzystując pracę niewolniczą. Jednak w wyniku zaprzestania walk o nowe terytoria przez państwo, zaczęło brakować taniej siły roboczej. Zmusiło to rządzących do reformy, która polegała na wyłączeniu z danych ziem terenów, które będą do dyspozycji właściciela i jego rodziny, a resztę gruntów podzielono i osadzano na nich niewolników.