Niedotrzymywanie zobowiązań Sparty wobec satrapów (namiestnik prowincji - satrapii - w starożytnej Persji) perskich, jakie przedstawiono w 412 r. p.n.e. były powodem wojny spartańsko-perskiej w 400 r. p.n.e. Sparta zobowiązała się wówczas oddać miasta jońskie na wybrzeżu Azji Mniejszej. Żądania te były okazją do wystąpienia Argos, Aten, Koryntu i Teb przeciwko Sparcie. Wykorzystała to Persja, narzuciła pokój (zwany królewskim) i zagarnęła greckie miasta na wybrzeżu Azji Mniejszej. Rozwiązano Związek Beocki (sojusz miast boeckich wymierzony w Ateny i Tesalię) i Ateński Związek Morski, pozostała jedynie Spartańska Symmachia. W niedługim czasie Teby sprzeciwiły się dominacji Sparty i w 371 r. p.n.e. wygrały bitwę pod Leuktrami (Beocja). Zapoczątkowało to zmiany będące zwiastunem nowej epoki.