Rzymscy historycy stworzyli wiele mitów dotyczących powstania miasta rzymskiego, np. przypisując jego powstanie Eneaszowi lub, według Tytusa Liwiusza - Romulusowi i Remusowi. Tytus napisał „Dzieje Rzymu od założenia miasta”, w których przedstawił historię westalki (kapłanka rzymskiej bogini domowego ogniska – Westy) Rea Sylwia, która ze związku z Marsem (rzymski bóg wojny) urodziła bliźnięta – Romulusa i Remusa. Po tym wydarzeniu król miasta Alba Longa – Amulius – wtrącił ją do więzienia, a dzieci kazał wrzucić do rzeki Tyber. Gdy rzeka wyrzuciła bliźnięta na mieliznę , znalazła je wilczyca i nakarmiła,zobaczył to Faustulus (nadzorca trzód królewskich). Gdy Romulus i Remus dorośli, postanowili założyć w okolicy miasto.