„Dzienniki” Żeromskiego zawierają: przeżycia z lat dziecinnych, miłość do matki, ból po jej śmierci, obraz nauczycieli i kolegów, pierwsze próby pisarskie, przeżycia erotyczne. Już tutaj znajdują się wzmianki o planowanym utworze, którego bohaterem ma być Borowicz.
W 1886 roku Stefan Żeromski wstępuje do Szkoły Weterynaryjnej w Warszawie. Studiuje weterynarię, bowiem bez matury nie mógł podjąć wymarzonych studiów medycznych. Musi ją jednak opuścić z braku środków do życia. Pieniądze z przygodnie udzielanych korepetycji starczają mu jedynie na chleb i herbatę. Znowu zostaje guwernerem we dworach szlacheckich, w rodzinach ziemiańskich. Posada ta pozwala mu nie tylko utrzymać się, ale i poznać mentalność, zwyczaje, zalety i wady tej warstwy społecznej. W roku 1890 w Nałęczowie, gdzie często przebywa dla ratowania zdrowia, poznaje w jednym z takich domów swoja przyszłą żonę – Oktawię z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową.