Tasiemce są obojnakami i to „zwielokrotnionymi”. W każdym członie z osobna rozwijają się narządy rozrodcze męskie i żeńskie. Męskie najczęściej rozwijają się nieco wcześniej, aby zmniejszyć ryzyko samozapłodnienia w obrębie jednego proglotydu. Może jednak dochodzić do zapłodnienia pomiędzy członami z przedniej i tylnej części strobili. Najkorzystniejsze jest zapłodnienie pomiędzy dwoma członami dwóch różnych tasiemców. Dochodzi wtedy do wymieszania się (rekombinacji) materiału genetycznego. Rozwój tasiemców jest złożony, najczęściej występuje kilka pokoleń larwnych i przynajmniej jeden żywiciel pośredni.