Mocarstwa postanowiły przyznać WileńszczyznęLitwie, co doprowadziło do wydania przez Józefa Piłsudskiego polecenia buntu
Dywizji Litewsko-Białoruskiej składającej się z Polaków, którą dowodził gen. Lucjan Żeligowski. Dywizja zajęła Wilno i gen. Żeligowski ogłosił utworzenie autonomicznej Litwy Środkowej z prawem do samookreślenia i pod polską opieką wojskową, a w 1922 r. sejm Litwy Środkowej uchwalił wcielenie jej w granicePolski. Litwa nie pogodziła się z przyłączeniem Wileńszczyzny do Polski i do 1938 r. stosunki obu narodów było w bardzo złym stanie. Dodatkowo Litwa nie dysponowała odpowiednimi środkami, by odzyskać odebrany jej obszar.