Hasło rewolucji socjalistycznej było szczególnie nośne w cesarskich Niemczech i Austro-Węgrzech oraz w carskiej Rosji. W tych krajach wydawało się, że rewolucja jest jedyną metodą osiągnięcia celów socjalizmu. Natomiast tam, gdzie robotnicy i rzecznicy ich interesów mogli dochodzić swoich racji na drodze parlamentarnej, atrakcyjność koncepcji rewolucyjnej była niewielka (na przykład w krajach skandynawskich oraz w Wielkiej Brytanii, gdzie zresztą marksizm nigdy nie zyskał popularności).
Rewolucyjna taktyka marksizmu została zakwestionowana w Niemczech przez rewizjonistów. Uważali oni, że zamiast przygotowań do rewolucji należy skoncentrować się na bieżących konkretnych celach, takich jak walka o ustawodawstwo socjalne i o ogólne polepszenie losu proletariatu.
W literaturze mianem rewizjonizmu określa się czasem inne niż tradycyjne przedstawienie znanych postaci - np. w powieści Johna Tolkiena