Prócz chęci zagarnięcia bogactw, do walk między plemionami dochodziło z powodu szybkiego jałowienia gleby, która zmuszała wspólnoty do przenoszenia się na inne tereny, czasem już zajęte. Liczne walki z sąsiadami zmuszały mężczyzn do stawania się wojownikami, którymi w czasie wojny dowodził naczelnik wojenny, który starał się zachować swoją pozycję także w czasie pokoju. Był on wspierany przez najbogatszych członków wspólnoty oraz drużynę wojów.