Lekcja: "Groza gór wysokich w poezji Kazimierza Przerwy - Tetmajera"
Cele analizy
Skały tworzą rodzaj ciemnego muru, ktory otacza „ja” liryczne z wierszy Tetmajera. W wierszu „Orłosęp” widać majestatycznego ptaka, który siedząc na iglicy obserwuje góry. Są to dla niego prostopadłe skalne ściany. W utworze „Ciemnosmreczyński Staw” wędrujący człowiek spostrzega, że ogromne głazy przybierają momentami kształty kamiennych wrót, przez które ze swobodą może przelatywać wicher:
„Czasem się wiatr w kotlinie
z skalnych przetacza wrót,
po kosodrzewie płynie
i mąci ciszę wód;”.
Na szczytach górskich panuje mróz, nawet w letnie dni. Jest to siedziba wiecznie zrywającego sie wichru. Turnie są nagie, skrzesane przez wiatr i błyskawice. Ich stoki są zbudowane z zimnych i oślizgłych w dotyku kamieni. Wierchy to wznoszą się, to opadają tworząc „kotlinę granitów” lub skalne przełęcze.
Leon Wyczólkowski, Giewont o zachodzie słońca, 1898.