Okapi
OkapiOkapi (Okapia johnstoni) - ssak z rodziny
żyrafowatych
zamieszkujący centralną Afrykę. Pomimo że ma pręgi przypominające futro
zebry
, jest najbliżej spokrewniony z
żyrafą
. Zamieszkując wyłącznie
lasy Ituri
usytuowane na północnym wschodzie
Demokratycznej Republiki Konga
był znany tylko wśród lokalnej ludności aż do
1901
, kiedy został odkryty przez Europejczyków. Nazwa pochodzi z języka afrykańskiego plemienia Mbuba. Od
1932
roku jest pod ochroną. WystępowanieZamieszkuje bardzo ograniczone terytorium dżungli Afryki Środkowotropikalnej w Kongo. Preferują tereny na wysokości 500-1000 m
n.p.m.
, ale wspinają się nawet powyżej
górnej granicy lasu
.
Zasięg występowania
jest ograniczony
reglem górnym
w lasach w kierunku wschodnim, lasami bagiennymi poniżej 500 m n.p.m. na zachód, sawannami
Sahel
(
Sudan
) na północy i otwartymi lasami na południu. Okapi są najpospolitsze na obszarach
Wamba
i Epulu. EtymologiaNazwa rodzajowa Okapia wywodzi się od afrykańskiej nazwy o'api , a epitet gatunkowy johnstoni nadano w uznaniu dla odkrywcy Harry'ego Johnstona, organizatora wyprawy, która pozyskała dla nauki pierwszy okaz okapi z lasów
Ituri
w
Demokratycznej Republice Konga
. CharakterystykaOkapi mają ciemne grzbiety i poziome, białe
pręgi
na przednich i tylnych
kończynach
, upodabniające je z daleka do
zebr
. Kształt ciała jest podobny do żyrafy, z tym że okapi ma znacznie krótszą szyję. Obydwa gatunki mają bardzo długie (około. 35 cm), giętkie, niebieskie języki, których używają by zerwać liście i pąki z drzew. Język jest wystarczająco długi, by zwierzę mogło umyć swoje powieki i czyścić uszy. Okapi jest jednym z niewielu ssaków, które mogą lizać swoje własne uszy. Samce okapi mają krótkie, pokryte skórą
różki
. Posiadają duże
uszy
, który pomagają im wykryć ich największego wroga -
lamparta
. Okapi osiągają 1,9 do 2,5 m długości i 1,5 do 2,0 m wysokości w kłębie. Ogon ma długość 30 do 42 cm. Ich waga mieści się w granicach 200 do 270 kg. Samce są większe od samic. ZachowanieOkapi prowadzą w dużej mierze dzienny i zasadniczo samotniczy tryb życia, łącząc się w pary tylko w
okresie godowym
. Posilają się wzdłuż ustalonych, utartych ścieżek w lesie. Żyją samotnie albo w parach matka z potomstwem. Ich zachodzące na siebie
areały osobnicze
obejmują terytorium kilku
kilometrów
kwadratowych. Występują zwykle w zagęszczeniach około 0,6 osobników na kilometr kwadratowy. Zasięg
terytorium
samców jest nieco większy niż samic. Nie są zwierzętami socjalnymi i wolą żyć w ustronnych obszarach, co powoduje problemy dla całej populacji z powodu ograniczania obszarów, na których żyją. Ten niedobór dostępnych terenów jest spowodowany rozwijającą się aktywnością człowieka. Jednakże, okapi wzajemnie się tolerują na wolności i mogą wypasać się w grupkach przez krótki okres czasu. Bardzo czujne, chowają się w zaroślach, trudne do wyśledzenia (również z powodu maskującego ubarwienia). Okapi stosują kilka metod komunikowania się w terenie, wliczając w to substancje gruczołów zapachowych, które posiadają na każdym kopycie. Jedną z metod jest znaczenie moczem niskich krzewów (zarówno przez samce jak i samice) w sposób szczególnie charakterystyczny, wręcz rytualny. Mianowicie w czasie ruchu do przodu okraczają znajdujący się na ich drodze odpowiedniej wysokości krzak, mieszczący się pod brzuchem (w przypadku wyższego przyginają go piersią w kierunku ruchu przepuszczając go między nogami pod brzuchem) i kilkakrotnie zatrzymując się, cofając i znowu krocząc do przodu, skrapiają go moczem. Zachowania tego nigdy nie stwierdzono u żyraf. Samce zazdrośnie strzegą swojego terenu, ale pozwalają samicom przechodzić przez swoje tereny w drodze do miejsc żerowania. PożywienieOkapi żywią się liśćmi drzew i pąkami,
trawami
,
paprotnikami
,
owocami
i
grzybami
. Wiele z gatunków roślin, którymi żywią się okapi są trujące dla ludzi. Zbadanie
kału
okapi wykazało, że zjadają również
węgiel drzewny
z drzew spalonych przez
pioruny
. RozródSamica rodzi tylko jedno młode, przychodzące na świat po ciąży trwającej 14-15 miesięcy. Po uzyskaniu samodzielności młode odchodzi od matki i rozpoczyna samotny tryb życia. Łączą się w pary jedynie podczas godów. HistoriaBył znany od wieków starożytnym Egipcjanom. Wkrótce po jego odkryciu przez Europejczyków, w
Egipcie
został odnaleziony wyrzeźbiony w starożytności wizerunek tego zwierzęcia.[2] Niektórzy
egiptolodzy
uważają, że postać
Seta
przedstawia człowieka z głową okapi. Przez wiele lat Europejczycy przebywający w Afryce słyszeli o zwierzęciu nazywanym afrykańskim
jednorożcem
. W kulturze masowej- Barbara Kingsolver wspomina o okapi w The Poisonwood Bible
- Polski pisarz literatury dla młodzieży,
Alfred Szklarski
w swej powieści Tomek na Czarnym Lądzie, odkrycie okapi, a także schwytanie pierwszego żywego okazu tego zwierzęcia, przypisuje polskiej wyprawie myśliwskiej, w której brał udział
Tomek Wilmowski
. Opis ten jest fikcją literacką.
Przypisy Linki zewnętrzne Wiadomości
Inne hasła zawierające informacje o "Okapi":
Wilgotny las równikowy
...
1901
...
Żyrafa
...
Set (bóg)
...
Okapi
Okapi
Systematyka
Domena
eukarionty
Królestwo
zwierzęta
Gromada
ssaki
Podgromada
ssaki żyworodne
Szczep
łożyskowce
Rząd
parzystokopytne
Rodzina
żyrafowate
Rodzaj
Okapia
Gatunek
Okapi
Nazwa systematyczna
Okapia johnstoni(P.L. Sclater,
1901
)Kategoria zagrożenia (
CzKGZ
)
bliski zagrożenia
Zasięg występowania
...
Las Równikowy Ituri
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Okapi":
032. Ekologia biosfery (plansza 18)
tapiry, kapibary (największe gryzonie), nutrie, jaguary, małpy szerokonose, leniwce, mrówkojady, kolibry
w Afryce: Okapi, bawoły, słonie, świnie leśne, goryle, szympansy, lamparty, dzioborożce
w Azji: tapiry, nosorożce, ...
033. Krainy zoogeograficzne (plansza 9)
dzielnica zachodnioafrykańska (lasy równikowe): antylopy (karłowata, bongo, dik-dik), Okapi, szympansy, goryl, madryl, papugi, dzioborożce
...
|