W
anatomii człowieka
staw łokciowy (
łac.
articulatio cubiti) jest
stawem
łączącym
ramię
z
przedramieniem
.
Można go zakwalifikować do typu
stawu
zawiasowo-obrotowego o dwóch osiach ruchu. Jest stawem złożonym z trzech połączeń objętych wspólną
torebką stawową
. Część ramienno-łokciowa i ramienno-promieniowa stawu łokciowego stanowi funkcjonalnie jedną część. Odbywa się tu zginanie i prostowanie. Połączenie promieniowo-łokciowe, zwane stawem promieniowo-łokciowym bliższym należy do stawów typu obrotowego. Mogą się tu odbywać: nawracanie i odwracanie przy udziale stawu promieniowo-łokciowego dalszego.
Staw łokciowy tworzą trzy pary powierzchni stawowych:
- część ramienno-łokciową tworzy powierzchnia stawowa bloczka
kości ramiennej
i wcięcie bloczkowe
kości łokciowej
;
- część ramienno-promieniowa zbudowana jest przez powierzchnię stawową główki kości ramiennej i dołek stawowy głowy
kości promieniowej
;
- część promieniowo-łokciowa utworzona jest przez wcięcie promieniowe kości łokciowej z obwodem stawowym głowy kości promieniowej.
Torebka stawowa jest gruba i napięta po stronie bocznej i przyśrodkowej, gdzie jest też wzmocniona silnymi
więzadłami
, zaś obszerna i cienka od przodu i tyłu.
Potoczne określenie stawu łokciowego to łokieć.