plemiona serbskie w VII-IX wieku

Trawunianie, również Trebinianie – plemię serbskie od I połowy VII wieku zamieszkujące w górnej Dalmacji na terenach leżących na północ i zachód od Dubrownika .

Pochodzenie Trebinian jest sporne. Mogli być jednym z plemion skalwińskich , które w latach 609–615 opuściły swe siedziby nad dunajskie , jak i plemieniem serbskim, które po 626 roku przywędrowało wraz z innymi Serbami z pogranicza polsko-czeskiego. Niewątpliwie już na Bałkanach doszło do wymieszania obydwu fal osadnictwa słowiańskiego i uformowania się plemienia odwołującego się do serbskich tradycji. Głównym grodem Trebinian było położone na północny wschód od Dubrownika Trebinje ^[1].

Trebinianie graniczyli od południowego wschodu z Duklanami , od północnego zachodu z Zahumlanami , a od południa z plemieniem Konawlan oraz z bizantyńskim Dubrownikiem . W VII wieku weszli w skład wielkiego związku plemiennego utworzonego przez najpotężniejszego ze swych sąsiadów – żyjących na północy za Górami Dynarskimi Serbów zagorskich . W skład związku weszli oprócz Trebinian osiadli w Primorju : Zahumlanie, Konawlanie i Narentanie , możliwe, że również Duklanie. W miarę krzepnięcia sytuacji najeźdźców słowiańskich na Bałkanach związek stopniowo przekształcił się w ciągu VIII wieku w szereg niezależnych państw plemiennych. Państwo Trebinian zwane Trawunią lub Trebinią, nad którym panowała dynastia Beliciów, dosyć szybko – bo około połowy IX wieku – popadło w zależność od Serbii , wcześniej uzależniwszy od siebie państwo Duklan. Zmienność przewag i wzajemnych sojuszy miała być udziałem Trebinii do połowy XII wieku, kiedy została przyłączona wraz z większą częścią Primorja do rosnącego w potęgę państwa Serbów zagorskich zwanego najpierw Raszką , a potem Serbią ^[1].

Zobacz też: Słowianie , plemiona słowiańskie

Przypisy

Bibliografia

• T. Wasilewski : Historia Jugosławii do XVIII wieku. W: W. Felczak : Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum, 1985. . 
• J. Skowronek , M. Tanty , T. Wasilewski : Historia Słowian południowych i zachodnich. Warszawa: PWN, 1988. .