Morze Ochockie (
ros.
Охотское море) –
morze
w północno-zachodniej części
Oceanu Spokojnego
leżące między półwyspem
Kamczatka
,
Wyspami Kurylskimi
i
Hokkaido
na wschodzie, a
Sachalinem
i kontynentem azjatyckim na zachodzie. Z Oceanem Spokojnym łączy się przez Cieśniny Kurylskie, z
Morzem Japońskim
przez
Cieśninę Tatarską
i
Cieśninę La Pérouse'a
.
- powierzchnia 1583 tys. km²
- średnia objętość 1365 tys. km³
- średnia głębokość 177 m
- największa głębokość 3372 m
-
zasolenie
32,8‰
Większa część morza leży na
szelfie kontynentalnym
. Długość linii brzegowej 10460 km. Linia brzegowa słabo rozwinięta. Największe zatoki: Szelichowa, Sachalińska. Prawie wszystkie wyspy położone przy brzegach. Największe z nich to
Wyspy Szantarskie
, Wyspy Zawiałowa, Wyspy Jamskie. Tylko mała wyspa Jana (ros. Ионы) leży na otwartym morzu. Do Morza Ochockiego wpadają
Amur
, Uda, Ochota, Giżyga, Pienżyna.
Morze Ochockie jest zasilane przede wszystkim dzięki połączeniu z Oceanem Spokojnym. Opady i wody rzek odgrywają małą rolę. Najwięcej wody przepływa przez Cieśninę La Pérouse'a. Wody z głębin Oceanu Spokojnego przechodzą przez Cieśniny Kurylskie. Powierzchniowe wody Morza Ochockiego mają temperaturę zimą od -1,8 do 2° С, latem od -1,5 do 15° С. Występują prądy morskie, największe w Cieśninach Kurylskich (nawet do 3 m/s). Przypływy mają amplitudy od 12 m w Zatoce Szelichowa do 0,8 m przy brzegu
Sachalinu
. Północna część morza pokrywa się lodem. Często występują sztormy. Przezroczystość wód waha się w granicach 10-17 m na pełnym morzu i 6-8 m przy brzegach.
Morze charakteryzuje się bogatą fauną. Znane jest ze swoich ławic
mintaja
. Występuje wiele gatunków bezkręgowców i ssaków (
walenie
,
foki
).
Ważniejsze miasta nad Morzem Ochockim:
Władywostok
,
Magadan
,
Ochock
,
Siewierokurylsk
,
Kurylsk
,
Abashiri
.
Morze Ochockie zostało odkryte – dla Europejczyków - przez rosyjskich podróżników Moskwicina i Pojarkowa w pierwszej połowie XVII wieku. Od
1733
r uczestnicy Drugiej Ekspedycji Kamczackiej zbadali większość wybrzeża morza. W latach
1849
-
1855
zbadano ujście
Amuru
i potwierdzono istnienie cieśniny między kontynentem a Sachalinem.