Spółgłoska iniektywna dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku
spółgłoskowego
występujący w
językach naturalnych
. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej
IPA
oznaczanej symbolem: [ɗ].
modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga
inicjacji
krtaniowej i
ingresji
,
przednia część języka
lub
jego sam koniuszek
kontaktuje się tuż
za górnymi dziąsłami
, tworząc
zwarcie
. Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcia, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruch krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest
dźwięczna
Warianty [ɗ] różnią się dokładnym miejscem artykulacji, które przede wszystkim może być zębowe, a nie jak opisane powyżej dziąsłowe. (Porównaj warianty [d]:
zębowy
i
dziąsłowy
.) Również spółgłoska szczytowa [ɖ] ma wariant iniektywny.