Kraina Kanaan (później nazwana Palestyną) leżała nad Morza Śródziemnym i sięgała Morza Martwego, i znajdowała się między Egiptem a Mezopotamią. Wszystkie szlaki handlowe między tymi państwami przebiegały przez Palestynę, ponieważ znajdująca się na wschodzie Pustynia Syryjska stanowiła naturalną przeszkodę. Kanaan była zamieszkana już od najdawniejszych czasów, a jej mieszkańcy – Kananejczycy – odnosili sukcesy w handlu, dzięki któremu rozwijały się liczne miasta. Okres między XIII i XI w. p.n.e. to panowanie plemion izraelskich na tym terenie.