Lekcja: "Zlodowacenia w Polsce oraz formy polodowcowe"
Rzeźba staroglacjalna
Ostatecznie rzeźba ta została ukształtowana w warunkach zimnego klimatu peryglacjalnego panującego w czasie ostatniego zlodowacenia na przedpolu lądolodu. Rzeźba staroglacjalna jest mało zróżnicowana, przeważają równiny, miejscami urozmaicone rozległymi, niskimi pagórami lub wzgórzami pochodzenia glacjalnego, rozcięte przez płytkie i szerokie doliny, oraz płaskie i rozległe obniżenia. W obszarze staroglacjalnym występują też rozległe równiny zastoiskowe, miejscami powiązane z pradolinami.
Rzeźba ta dominuje na znacznych obszarach środkowej oraz południowej Polski.
Jest bardziej zróżnicowana niż na pojezierzach, gdzie dominuje rzeźba młodoglacjalna. Formy polodowcowe są starsze i były dłużej niszczone przez czynniki zewnętrzne, głównie denudację (stopniowe zrównywanie powierzchni).
W rzeźbie dominują:
- równiny moreny dennej
- pradoliny (np. pradolina Warszawsko-Berlińska, pradolina Wieprza i Krzny)
- wzgórza moren czołowych (np. Wał Trzebnicki, Wzniesienia Łódzkie, wzgórza Wysoczyzny Rawskiej)
- płaskie i rozległe kotliny (Kotlina Sandomierska i Oświęcimska razem tworzą tzw. Bramę Krakowską)