Niektóre kręgowce, zwłaszcza starsze filogenetycznie, oprócz szkieletu wewnętrznego (osiowego i kończyn wraz z obręczami barkowym i miednicznym), miały twardy zewnętrzny pancerz kostny. Prawdopodobnie stanowił on obronę przed ówczesnymi drapieżnikami, takimi jak wieloraki. Przypuszczalnie mógł też chronić przed niekontrolowanym pęcznieniem wskutek osmotycznego wnikania wody do płynów tkankowych o wyższym stężeniu (po opanowaniu przez kręgowce wód słodkich). Skostnienia skórne pojawiają się jako oręż obronny także u kilku późniejszych grup (na przykład u żółwi i pancerników).