Zwykle najbardziej charakterystyczną cechą
piskląt jest ich wielki, rozdziawiony i jaskrawo ubarwiony dziób. Stanowi on silny bodziec wyzwalający u rodziców odruch karmienia. Pożywnym pokarmem piskląt są owady lub ich
larwy przynoszone w dziobie lub
wolu rodziców. Osobliwą odmianą karmienia jest wydzielanie w wolu (na przykład u
gołębi) tak zwanego
ptasiego mleczka. Jest to rozwiązanie analogiczne do
ssaczego. Za zachowania opiekuńcze i karmienie młodych u ptaków odpowiada
hormon przysadki mózgowej,
prolaktyna. Taki sam hormon występuje także u ssaków. Karmienie u ptaków odbywa się z dzioba do dzioba. Pisklęta przeważnie są nagie lub okryte
puchem. Dopiero podrośnięte wykształcają pióra umożliwiające naukę latania.
