Anabeza została spisana prostym językiem, tak więc cechuje ją rzeczowość i zwięzłość, jest także pełna dramatyzmu. Autor zauważył, że skrajne zagrożenie wywołuje skrajne cechy człowieka, zarówno te złe (np. tchórzostwo i okrucieństwo) jak i dobre (np. poświęceni, bohaterstwo i solidarność). Cechy te dostrzegł w obu stronach konfliktu i poświęcił im dużo uwagi.