W trwającej prawie trzydzieści lat wojnie peloponeskiej, Ateńczycy zdecydowali się na prowadzenie jej na morzu, ponieważ mieli potężną flotę wojenną, natomiast Spartanie posiadali doskonale wyszkoloną armię lądową i postanowili prowadzić wojnę wyniszczającą, podczas której palili wsie i niszczyli pola uprawne. Długoletnia wojna osłabiła obie strony konfliktu oraz ich sojuszników. Persja, pragnąca upadku Aten, wsparła finansowo Spartę, co doprowadziło do upadku floty ateńskiej i dominacji Sparty nad greckimi polis, a Ateńczyków zmuszono do rozwiązania Związku Morskiego. Jednak pojawił się kryzys, stopniowo ogarniający miasta-państwa, czego skutkiem był spadek znaczenia Grecji, a tym samym Sparty, co wykorzystała sąsiadująca z nią od północy Macedonia.