Gdy panowie małopolskich w 1506 r. na króla Polski wybrali Zygmunta I (syn Kazimierza IV Jagiellończyka), jego początki panowania były trudne. Zastał on zadłużony budżet, a żeby zapewnić władcy stały dochód, należało doprowadzić do porządku sprawy związane z dobrami królewskimi (tzw. królewszczyzną) oraz innymi dochodami (np. cłami). Ze względu na silną pozycję szlachty, nie udało się wprowadzić powszechnych podatków na opłacenie wojsk zaciężnych, ponieważ obawiała się ona, że stałe i zbyt wysokie podatki wzmocnią pozycję Zygmunta I, do której dążono po jego ślubie z Boną Sforzą.