Jest to wypowiedzenie, które zawiera tylko jedno orzeczenie, które może być:
a) formą osobową czasownika (np. Ten myśliwy upolował dużego niedźwiedzia.), formą bezosobową zakończona na –no, -to (np. Wczoraj w stołówce podano pyszny obiad.) lub nietypowym nieosobowym czasownikiem, jak trzeba, należy, warto (np. Nie należy przesuwać tego fotela.)
b) tzw. orzeczeniem imiennym, które składa się z łącznika (jest nim osobowa forma czasownika być, zostać, stać się) i orzecznika (może nim być rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek, przysłówek, imiesłów przysłówkowy) .
Pchła może cały rok czekać w bezruchu, by na odgłos kroków (ludzkich lub zwierzęcych) natychmiast wyrwać się z odrętwienia i wskoczyć na potencjalnego żywiciela.