Dezurbanizacja
Proces zmniejszania się liczby mieszkańców
miast nazywamy
dezurbanizacją. Taka tendencja zmieniająca charakter
urbanizacji pojawiła się w
Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych. Spadła liczba ludności w niektórych miastach. Na przykład
Łódź, która w 1990 roku miała 848 tysięcy mieszkańców, w roku 2002 liczyła już tylko 789 tysięcy mieszkańców. Podobna sytuacja zaistniała w
Gdańsku ( w 1990 r. – 468 tys. w 2002 – 461 tys.). Spadek
przyrostu naturalnego (szczególnie w wielkich miastach) i
migracje to główne przyczyny dezurbanizacji. Mimo że do miast przybywają nowi pracownicy, to ruch przeciwny jest silniejszy. Dotychczasowi mieszkańcy wielkich miast wyprowadzają się poza jego granice, nie zrywając z nim więzi: nadal tu pracują, uczą się. Ponieważ jednak ich nowe mieszkania znajdują poza
administracyjnymi granicami miasta, to w
statystyce istnieją jako mieszkańcy podmiejskich
gmin.