Diugoń (Dugong dugon[1]) – morski ssak zaliczany do
syren
, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel
rodziny
diugoni
.
Występowanie
Zamieszkuje wody przybrzeżne tropikalnej strefy
Oceanu Indyjskiego
i
Spokojnego
. Populacja około 10 tys. osobników zamieszkuje obszar
Wielkiej Rafy Koralowej
i wody przybrzeżne
Nowej Gwinei
. Uważa się, że przed 1970 rokiem duża populacja diugoni zamieszkiwała wody u wybrzeży
Mozambiku
i
Kenii
.
Charakterystyka
Długość ciała do 4 m, ciężar do ok. 1000 kg (1 tony). Ciało opływowe, krępe, masywne, pysk tępo zakończony, przystosowany do żerowania przy dnie. W przedniej części
żuchwy
i szczęki górnej tarcze rogowe, służące do rozcierania roślin. Żywi się
trawą morską
. Górna warga ruchliwa, silnie rozwinięta, porośnięta krótką szczeciną, oczy małe, osłonięte powiekami, brak małżowin usznych. Tułów walcowaty, zwężający się ku tyłowi, kończyny przednie przekształcone w płetwy, z zaznaczonymi pięcioma palcami, kończyny tylne zredukowane. Na płetwach piersiowych brak kopytek, które występują u
manatów
.
Płetwa
ogonowa u diugonia rozwidlona i wcięta, ustawiona w płaszczyźnie poziomej. Nie ma płetwy grzbietowej.
Samica diugonia dojrzewa płciowo między 8-18 rokiem życia. Po trwającej około roku ciąży wydaje na świat, pod wodą, najczęściej jedno młode. Matka natychmiast po porodzie transportuje młode na powierzchnię, aby mogło po raz pierwszy nabrać powietrza. Niemowlę diugonia ma około 90 cm długości. W czasie karmienia, kiedy mały diugoń jeszcze nie umie pływać, samica kładzie się na wznak i przytrzymuje go przednimi kończynami na piersiach. Matki karmią młode ok. dwóch lat.
Przypisy
- ↑ Czasami błędnie pisane Dugong dugong (Gmelin, 1788). Zobacz opis w
ITIS
(
ang.
). [dostęp 6 maja 2008].
Bibliografia
- Fox, D.:
Dugong dugon
(
ang.
). (On-line), Animal Diversity Web, 1999. [dostęp 6 maja 2008].
- Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
Zobacz też