Europa Środkowowschodnia w XVI w.
Ruś w początkach czasów nowożytnych
Wyzwalanie
Rusi spod okupacji mongolsko-tatarskiej odbyło się głównie w
XIII w., kiedy
Księstwo Moskiewskie znacznie się rozrosło i zyskało zaufanie
chanów. Jednak cały okres wyzwalania przypadł na dwa ostatnie stulecia
średniowiecza.
W latach dwudziestych władzę w Moskwie sprawował książę Iwan Daniłowicz, którego polityka wobec innych księstw ruskich dała poparcie chanów, którzy przyznali mu sprawowanie polityki na Rusi. Dzięki zapobiegliwości gromadzenia bogactw i ziem otrzymał przydomek
Kalita (oznaczający sakwę). Gorliwość Kality sprawiła, że chan tatarski zrezygnował z
baskaków i powierzył mu zbieranie danin z ziem ruskich. Decyzja ta spowodowała
podniesienie prestiżu Moskwy i Daniłowicza, który wzmógł rozszerzenie granic swego księstwa.
Orda przyznała
Siemionowi - najstarszemu synowi Kality – zwierzchnictwo nad całą podległą jej Rusią. Siemion w
1340 r. wymusił uznanie siebie i swego tytułu
hospodyna (władcy) Rusi.