Polityka wewnętrzna i zagraniczna Augusta II Mocnego
1 lutego 1717 r. odczytano porozumienie między reprezentantami króla a konfederatami. Obrady
sejmu trwały jeden dzień i nazwano je niemymi, ponieważ żaden z posłów nie został dopuszczony do głosu. Polsko-saskie stosunki regulowała ugoda warszawska, regulowana wcześniej przez „
pacta conventa”
Augusta II,
a oba kraje miała połączyć unia personalna, gdzie o sprawach własnego kraju mieli decydować urzędnicy polscy i ministrowie sascy, bez ingerowania w politykę sąsiada. Królowi zabroniono dłuższego przebywania w
Saksonii oraz wycofano wojska saskie z polski, z wyjątkiem gwardii królewskiej. Porozumienie to utrwaliło ustrój
Polski, np.
wolną elekcję i „
liberum veto” oraz zapewniło obsadę urzędów przez Polaków. Na
Litwie uchwalono
podatki podymne (pobierane od każdego domu mieszkalnego), a w Polsce –
pogłówne (podatek płacony od osoby), które miało być przeznaczane na utrzymanie dwudziestoczterotysięcznej armii polskiej, lecz ostatecznie utworzono jedynie armię dwunastotysięczną.