Bractwami krzyżowców zainteresowali się cystersi, którzy byli największymi zwolennikami świętej wojny. Jeden z cystersów Bernard z Clairvaux opracował regułę dla zakonów rycerskich, którą w 1128 r. zatwierdził papież. Tym samym utworzył nową formację zakonną, gdzie na czele byli bracia świeccy. Składali oni śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz dodatkowo mieli w swoim obowiązkach chronić pielgrzymów i prowadzić walkę z innowiercami. Papież otoczył zakony opieką pod swoją władzą, te jednak z czasem przekształciły się w państewka, które prowadziły politykę niezależną od Królestwa Jerozolimy.