Lekcja: "Różne oblicza racji. O tragicznych wyborach."
Antygona „żadnej nie zaprzecza zbrodni”, następnie nie chcąc czekać na głodową, powolną śmierć, popełnia samobójstwo.
Nie podsumowuje swoich działań i tragedii, jak czyni to Kreon: „Los mnie powalił, pełen burz i lęku”.
Jego tragedię podkreśla dodatkowo Chór, który w ostatnich słowach wypowiada się:
„Nad szczęścia błysk, co złudą mar,
Najwyższy skarb – rozumu dar.
A wyzwie ten niechybny sąd,
Kto bogów lży i wali rząd”.