Władze Austrii obawiały się wykorzystania przegranej z Prusami i osłabienia po wojnie przez narody zamieszkujące państwo austriackie, gdyż mogły – podobnie jak podczas Wiosny Ludów – zorganizować walki ku uzyskaniu niepodległości. Aby do tego nie dopuścić, zdecydowano się do nadania im autonomii, jednak nie była ona jednakowa dla wszystkich narodowości. Najwięcej praw dostały Węgry, które posiadały własne urzędy, rząd oraz parlament, a dodatkowo łączył je z Austrią wspólny władca – Franciszek Józef I. Posiadały one także wspólne finanse, politykę zagraniczną oraz armię. Od 1867 r. cesarstwo austriackie określa się krótkim mianem Austro-Węgier (pełna nazwa to Monarchia Austro-Węgierska).