Od XIX do połowy XX w.. największe miasta znajdowały się w najbardziej rozwiniętych państwach świata, ponieważ było to związane z rozwojem przemysłu, który potrzebował dużej ilości pracowników. Obecnie w krajach spada zapotrzebowanie na pracowników w tej dziedzinie gospodarki, zaś wzrasta zatrudnienie w usługach (plusem tej dziedziny jest to, że nie wymaga ona, w przeciwieństwie do przemysłu, koncentracji zamieszkania pracowników z danym rejonie). Wskaźnik urbanizacji krajów rozwiniętych jest wysoki lub bardzo wysoki, jednak uciążliwość życia w ich największych miastach powoduje, że ludność je opuszcza i osiedla się na przedmieściach lub w mniejszych miastach.