Obchodzono je z okazji otwierania naczyń z młodym winem, program zawierał procesje, występy grup aktorskich zabawy ludowe, które obchodzono trzy razy do roku - pierwsze odbywały się jesienią w święto winobrania, drugie w styczniu w święto wytłaczania wina oraz trzecie - pod koniec lutego - w święto otwierania beczek z młodym winem.
Miały charakter wesołej, ludowej zabawy. Radość była powszechna, bo nawet niewolnicy w tym dniu mieli zupełną swobodę.
Wędrowni grajkowie i komedianci mieszali się z gospodarzami, którzy przysłaniali twarze zabawnymi maskami z kory drzewnej, inni chodzili posmarowani osadem winnym lub farbągarncarską, podobni do starych, nieokrzesanych bożków. Wino przelewało się strumieniami.