W związku z tym, że ryzyko wycofania udziału przez przypadkowego (tzn. oczekującego na szybki zysk) uczestnika funduszu nie istnieje, fundusz zamknięty może dokonywać inwestycji w aktywa mniej płynne w porównaniu do funduszu otwartego. Stała baza kapitałowa funduszu zamkniętego pozwala na dokonywanie wyspecjalizowanych i długoterminowych inwestycji kapitałowych (np. zakup udziałów w firmach o dużym potencjale rozwoju, w celu ich późniejszej odsprzedaży z zyskiem).
Akcje funduszy zamkniętych mogą być notowane na rynku giełdowym, a ich cena zależy głównie od wartości udziałów będących w portfelu funduszu oraz oczywiście gry sił popytu i podaży.
Fundusze własne to kategoria pasywów bardzo ważna dla banku. Wysokie fundusze własne pozwalają bankowi na absorpcje ewentualnych strat, co z reguły zwiększa zaufanie klientów lokujących w danym banku swoje depozyty.
Ponadto wyższe fundusze własne umożliwiają bankowi prowadzenie bardziej ekspansywnej działalności poprzez udzielanie kredytów o wyższej kwocie. Z wysokością funduszy własnych banku powiązanych jest szereg uregulowań prawnych dotyczących bezpieczeństwa jego klientów np. współczynnik wypłacalności czy też limity zaangażowania.