Gleby strefowe
Gleby pustynne stanowią osobną grupę gleb strefowych. Skąpa pokrywa roślinna dostarcza niewystarczającą ilość substancji
próchnicznych, a niedostatek wody opadowej ogranicza tempo procesu glebotwórczego. W skład gleb pustynnych wchodzą: szaroziemy i pustynne
gleby inicjalne. Szaroziemy pokrywają duże powierzchnie
Azji,
Australii i obu
Ameryk. Powstają w warunkach małych opadów i temperatur o skrajnych
amplitudach. Porasta je skąpa roślinność, głównie w postaci
bylin z małym udziałem traw. Na glebach tych przeważają
pastwiska lub nieużytki. Pustynne gleby inicjalne i tereny bezglebowe występują tam, gdzie bez względu na skrajnie niekorzystne warunki
klimatyczne zainicjowany proces glebotwórczy nie został zakończony.
Pustynne gleby inicjalne zajmują znaczne powierzchnie
Ziemi- nawet do 60% (w
strefie zwrotnikowej). Składają się prawie wyłącznie ze szkieletu
mineralnego. Na ich powierzchni tworzą się mineralne skorupy. Przykładem tego typu wykwitów jest
„róża pustyni”, powstała w rezultacie wytrącenia
gipsu.