Pokaźny pień i korona charakteryzują drzewa miłorzębowe. Posiadają liście o blaszkach w kształcie wachlarza z dychotomiczną nerwacją. Zalążki mają dwuwarstwową osłonkę, a plemniki są ruchliwe. Pojawiły się pod koniec ery paleozoicznej, a szczyt rozwoju osiągnęły w mezozoiku. Dziś żyje na świecie tylko jeden gatunek – miłorząb dwuklapowy (Ginko biloba). Kordaitowe pojawiły się w górnym dewonie, wymarły zaś w permie. Były to duże drzewa (do 30 m wysokości), o liściach wydłużonych w kształcie długich (do 1 m) jęzorów. Miały jednopłciowe kwiaty, zebrane w kotkowate kwiatostany. Przypuszczalnie z nich wywodzą się szpilkowe.