Dokładne rozdrobnienie pokarmu i przeżucie możliwe jest dzięki dokładnemu dopasowaniu zębów ssaków. Wymagało to przebudowy stawu żuchwowego i umięśnienia szczęk w sposób umożliwiający boczne ruchy żujące żuchwy. U ssaków jest ona zbudowana tylko z jednej kości – zębowej. Ścisły zgryz uniemożliwiał ciągłą wymianę zębów, jaką wykazują liczne inne kręgowce. Ssaki mają więc tylko dwa komplety (pokolenia) zębów: mleczne i stałe. Pierwszy wyrzyna się u nieco podrośniętych młodych (wcześniej odżywiają się pokarmem płynnym – mlekiem), a drugi, gdy szczęki osiągną ostateczne dorosłe rozmiary (przybywa wówczas zębów policzkowych, gdyż szczęka jest dłuższa).